Με μια δεύτερη ματιά... : Οι Δημόσιες Σχέσεις αρχίζουν «από μέσα»...

Ένας «παραπλανητικός» όρος οι «Δημόσιες Σχέσεις»! Σ’ αυτό, πέρα από τον χαρακτηρισμό «Δημό- σιες» που εμπεριέχει, για την «πλάνη» ευθύνεται κατά κάποιον τρόπο και η ευρεία διάδοσή του και η όχι πάντα ορθή χρήση του στην «καθημερινότητα». Συμμετέχει βεβαίως και ευθύνεται για τα παραπάνω και το γεγονός ότι, ο όρος είναι για εμάς, «εισαγόμενος»...

...Ο προϊστάμενος, κάθε προϊστάμενος, (αλλά και καθένας από εμάς), πρέπει να γνωρίζει πως «Δη-μόσιες Σχέσεις» δεν είναι το να «πουλάς …μούρη» στον «πολύ κόσμο», (δημόσια), ούτε στο Κράτος -ούτε ως Κράτος- (Δημόσιο). Οι «Δημόσιες Σχέσεις» δεν είναι καν το αποτέλεσμα της επαφής μας με τον κοινωνικό μας περίγυρο, (δημόσια επαφή), αλλά είναι κι αυτές, «μέσον», δηλαδή, «διοικητικό εργαλείο».

Με τις «Δημόσιες Σχέσεις» προσεκτικά, προγραμματισμένα και οργανωμένα «ανοίγεις τα χαρτιά σου» στον απέναντι, στην προσπάθειά σου να συνδεθείς ειλικρινά μαζί του στα πλαίσια μιας συνύ-παρξης αμοιβαιότητας.

…«Δημόσιες Σχέσεις» είναι η λειτουργία της επικοινωνίας ανάμεσα σ’ έναν οργανισμό, (κι ένα άτομο ή μια ομάδα) και στις διάφορες κατηγορίες κοινού που αυτός σχετίζεται, με στόχο τη δη- μιουργία και διατήρηση αμοιβαίας μεταξύ τους εμπιστοσύνης και κατανόησης.

Δηλαδή, είναι σύστημα σκόπιμων ενεργειών οι «Δημόσιες Σχέσεις», που αποσκοπούν, όχι στην «κοινή αποδοχή», αλλά στην αμοιβαίότητα. Δεν είναι επίσης, ούτε ένα όποιο τυχαίο αποτέλεσμα σχε- τικό με τη «Δημοσιότητα», αλλ’ είναι η έμφαση στην προσπάθεια: «να τα ‘χεις καλά με τον διπλανό σου» ειλικρινά, κι όχι «παραμυθιάζοντας» ο ένας τον άλλον.

Ο κάθε οργανισμός -μικρός ή μεγάλος- το κάθε άτομο ή ομάδα, σχετίζεται με δυο μεγάλες κατηγορίες κοινού:

i. Εκείνες του εξωτερικού του περιβάλλοντος, (πελάτες, προμηθευτές, όργανα της πολιτείας, συνεργάτες, συνδικάτα, ανταγωνιστές, Μ.Μ.Ε κ.λπ.),

ii. ...κι αυτές, του εσωτερικού του περιβάλλοντος (εργαζόμενοι, μέτοχοι, μέλη, ο …εαυτός μας κ.λπ)…

...Οι καλύτεροι «πρεσβευτές» ενός οργανισμού, (μιας επιχείρησης, μιας ομάδας, κ.α.), «προς τα έξω» είναι το εσωτερικό τους -οι «άνθρωποί τους», εκείνοι που πρώτοι έχουν «κερδηθεί», πεισθεί για τις προθέσεις, τους στόχους, τις μεθόδους, τα μέσα του. Θα πρέπει λοιπόν, ο κάθε «συν-εργάτης» να φροντίζει ώστε, η ομάδα του να «τα έχει κατ’ αρχήν καλά με τον εαυτό της», δηλαδή, να φροντίζει να αυξάνονται οι δυνάμεις συνοχής στην ομάδα του, και να καταφέρει τα μέλη της -οι άνθρωποί της- να «ταυτίζουν» την επιδίωξη των προσωπικών τους στόχων με εκείνη των στόχων τής ομάδας και τού ορ- γανισμού που υπηρετούν γενικότερα.

Η αμοιβαιότητα και το κλίμα εμπιστοσύνης και κατανόησης

πρέπει να είναι κατ’ αρχήν εσωτερικό θέμα των οργανισμών.

...Η «έξωθεν καλή μαρτυρία», που προκαλούν ενέργειες του «θεαθήναι» όσο κι αν δημιουργεί εντυ- πώσεις, δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, είναι ένα πυροτέχνημα που θα κρατήσει όσο κρατήσει, αλλά μετά, τίποτα!

Βέβαια, οι «Δημόσιες Σχέσεις» ως διοικητική λειτουργία, δεν είναι η δουλειά τού κάθε στελέχους, προϊστάμενου τμήματος ή κάθε εργαζόμενου –έχει κι αυτός το δικό του έργο να επιτελέσει- είναι ευ- θύνη τους όμως μέσα στα πλαίσια της ομάδας τους, να εξασφαλίζουν τις επιδιώξεις των Δημοσίων Σχέ- σεων και -σ’ ότι αφορά το τμήμα τους- την υλοποίηση κάθε σχετικού προγράμματος που η διοίκηση έχει καταρτίσει -και με τη δική τους ενδεχομένως συμμετοχή.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα Δημοσίων Σχέσεων με επίκεντρο την αμοιβαιότητα μεταξύ οργανισμού / επιχείρησης και των εργαζομένων τους, μεταξύ των ομάδων και των μελών τους:

· Ενδιαφέροντα: Η, με την ηθική και υλική υποστήριξη του οργανισμού, σύσταση ομάδων ενδιαφερόντων μεταξύ των μελών του οργανισμού: (καλλιτεχνικές ομάδες, αθλητικές, hobbies, κ.λπ).

· Διάφορα έντυπα: (Το «Περιοδικό Προσωπικού» για παράδειγμα, περιοδικά συλλόγων, σωματείων κ.α.): Ως «Βήμα έκφρασης, επικοινωνίας και δημιουργίας» των μελών του οργανισμού, της ομάδας.

· Επιβράβευση: Θεσπίζοντας βραβεία με σκοπό την ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μελών, των εργαζομένων και της άμιλλας και του συναγωνισμού μεταξύ τους. (Επιβράβευση: ιδεών, συμμετοχής, προτάσεων για νέα προϊόντα, βελτίωση συνθηκών εργασίας, μεθόδων παραγωγής κ.λπ).

· Εκδηλώσεις: (Γιορτές, εκδρομές, «διαγωνισμοί», «εκθέσεις», συγκεντρώσεις, κ.λπ), με σκοπό τη γνωριμία, τη σύσφιξη των σχέσεων, την ανταλλαγή απόψεων / ιδεών, από κοινού ψυχαγωγία, τη διασκέδαση κ.λπ.

· Ηθικοί Κώδικες: Κάθε νεοεισερχόμενο μέλος (λ.χ. ένα νέο-προσλαμβανόμενο στέλεχος), στην ομάδα, δέχεται ή πρέπει να δέχεται μια αρχική καθοδήγηση, ενημέρωση για τον οργανισμό, (ή την ομάδα), την ιστορία, τα επιτεύγματα, τους σκοπούς, τα «πρόσωπα – σταθμούς» κ.α. Η ενημέρωση / καθοδήγηση αυτή πρέπει να αποσκοπεί στην αποδοχή των ηθικών προτύπων της ομάδας από το νέο μέλος της. Οι κανόνες δεοντολογίας, οι αξίες, οι ηθικοί κανόνες κ.λπ, δρουν υπέρ της συνοχής.

Οι πιο ισχυρές «Δημόσιες Σχέσεις» ενός οργανισμού όπως είπαμε πριν, είναι εκείνες που κατ’ αρχήν έχουν καταφέρει να «συσφίξουν» τα μέλη του, κάθε επιπέδου και θέσης. Τα μέλη ενός οργανισμού που συνειδητά «ταυτίζονται» με αυτόν, είναι οι καλλίτεροι σύνδεσμοί του με το εξωτερικό του περιβάλλον.

Γνωρίζοντας λοιπόν μαζί με αυτό και ότι ο σκοπός των Δημοσίων Σχέσεων -όπως επίσης έχουμε ξανά πει στην αρχή- είναι: η με συστηματικό τρόπο επιδίωξη εξασφάλισης αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ενδιαφερόμενο και πτυχές του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντός του, εύκολα κατανοεί κανείς πόσο και οι Εργασιακές Σχέσεις αλλά και οι Ανθρώπινες Σχέσεις, χρειάζονται στους οργανισμούς τις Δημόσιες Σχέσεις και το αντίστροφο. Αυτό ο κάθε προϊστάμενος, το κάθε στέλεχος, ο κάθε συν-εργάτης / μέλος, πρέπει να το γνωρίζουν και οφείλουν να εργάζονται γι αυτό, «για το καλό τους»...