Νεοέλληνας!

© Μάριος Μακρυγιωργάκης, "Θέατρο Σκιών" 

Λόγια... λόγια... λόγια...

Ξεσηκώνοντας συνθήματα από διαδηλωτές

πλάθεις αύριο, ξεκάρφωτο απ’ το χθες!

«Κληρονόμος» σ’ ιδεώδη που «ξεσήκωναν, καιρούς»...

«...τι δεν θα ‘κανες με χίλιους οπαδούς!».

«Σκευωρίες» ξεσηκώνεις -ράκη ιντερνετικά-

--«...”ξένα κέντρα” φταιν για όλα τα δεινά...»,

--«...με  “μ...λάκες κυβερνώντες” να προκόψεις, πές μου πώς;»

(...και σ’ ατάκες «πλαγιαρίζεις»· δυστυχώς!).

Ξεσηκώνεις, των «προγόνων» λόγους -διαχρονικούς-

όμως! δίχως τις αλήθειες τους ν’ «ακούς»,

ως «αρχαία» -για το μέλλον- συ αφήνεις πλαστικά

ομοιώματά σου, ...διαφημιστικά!

Μα κι εσέ σε ξεσηκώνουν! κόπιες είναι οι κραυγές,

π’ αγορεύουν - στ’ όνομά σου- βουλευτές,

τους δικούς σου αναμασώντας τους «αβάσταχτους» καημούς!

(παραμύθια να σου φτιάχνουν, να τ’ ακούς).

...Αμ εγώ δεν αντιγράφω; ...ήλθα απρόσκλητος κριτής
-ύφους κι ήθους «tv-star», ο μιμητής- 
των λαθών «σου» -ο «αθώος»- ν’ αναδείξω τις πτυχές!
(...και των δυο μας οι ζωές, αντιγραφές).

Το ποίημα αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ"  της 29ης Αυγούστου 2013.

Αυτή η εκδοχή του -ελαφρά τροποποιημένη- καθώς και η φωτογραφία, προέρχονται από:

Μακρυγιωργάκης, Μ. (2015), ...με μια δεύτερη ματιά.... Ποίηση, Ηράκλειο: Αυτοέκδοση.

(πληροφορίες στο: http://www.osdelnet.gr/book/1217564/)