Φτερούγες

          «…και να γελάει μαζί μου ο κόσμος;»

...Ασκούσα εκείνον τον καιρό την ιατρική στη Χουαμαχουάκα.

Ένα βράδυ μου έφεραν ένα παιδί χτυπημένο στο κεφάλι, που είχε πέσει από ένα ύψωμα σ’ ένα γκρεμό.

Όταν, για να το εξετάσω, του έβγαλα το πόντσο, είδα στην πλάτη του δυο φτερούγες. Ήταν ολόγερες.

Μόλις το παιδί ξαναμπόρεσε να μιλήσει, το ρώτησα:

«Γιατί δεν πέταξες, γιε μου, όταν είδες ότι έπεφτες;»

«Να πετάξω;» μου είπε, «...να πετάξω και να γελάει μαζί μου ο κόσμος;»...

 

Ενρίκε Άντερσον Ίμπερτ (από: o-klooun.com)

Τα κείμενα και το οπτικό υλικό άλλων που -για τεκμηρίωση ή προβληματισμό-  φιλοξενούνται εδώ,  απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων / δημιουργών τους, όχι κατ' ανάγκην και του ιστολογίου.