Πάμε κι εμείς στην αυλή του «φθινόπωρου»πίσω από τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού.Πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκανκάτω από τα ματωμένα νύχια του περιστεριού.Πάμε να δείς την αυλή που μεγάλωσανδυο παιδιά ερωτευμένα, δύο παιδιά του καημού.Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτηγυρεύω το γιο μου.Μαρία απ' τη Σπάρτη, Ορέστη απ' το Βόλοτην κόρη μου θέλω.
Ιάκωβος Καμπανέλης (Το μεγάλο μας τσίρκο).
Τα κείμενα και το οπτικακουστικό υλικό άλλων που -για τεκμηρίωση ή προβληματισμό- φιλοξενούνται εδώ,
απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων / δημιουργών τους, όχι κατ' ανάγκην και του ιστολογίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου