9 Things Smart People Won’t Do*

Στη διαχείριση των συναισθημάτων μας, σημασία δεν έχει μόνο το, «τί κάνω»  αλλά και το, «τί δεν κάνω».

Σε έρευνα της Talentsmart διαπιστώθηκε (από δείγμα τουλάχιστον 1εκατ. ατόμων), πως στα ανώτερα κλιμάκια ανθρώπων κορυφαίων επιδόσεων, εκτός από τη υψηλή τους απόδοση, κατά ένα ποσοστό 90% διαθέτουν και υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Ανατρέχοντας στα δεδομένα αυτής της έρευνας μπορούμε ανασύρουμε κάποιες από τις συμπεριφορές που οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι φροντίζουν να αποφεύγουν, με σκοπό να παραμένουν ψύχραιμοι, χαρούμενοι και να διατηρούν τον έλεγχο. Και είναι καλό να αποφεύγουμε όλοι αυτές τις συμπεριφορές, συνειδητά, επειδή από μόνες τους είναι δελεαστικές και εύκολο να τις υιοθετήσει κανείς αν δεν είναι προσεκτικός.

Η λίστα που ακολουθεί δεν είναι βέβαια περιοριστική, ωστόσο, παρουσιάζει εννιά ενδεικτικά σημεία που μπορούμε να μάθουμε να αποφεύγουμε, αν θέλουμε να αυξήσουμε τη συναισθηματική μας ευφυΐα και απόδοση.

Οι συναισθηματικά ευφυείς άνθρωποι λοιπόν…

1. Δεν θα αφήσουν κανέναν να περιορίσει την καλή τους διάθεση:

Ο «έλεγχος» της ευτυχίας χάνεται όταν η αίσθηση ευχαρίστησης / ικανοποίησής μας πηγάζει από τη σύγκρισή μας με άλλους.

Όταν οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι νιώθουν καλά για κάτι που έχουν κάνει, δε θα αφήσουν τη γνώμη ή τα επιτεύγματα κανενός να τους το στερήσει.

Ναι, δεν είναι εφικτό να αδιαφορούμε εντελώς γι’ αυτά που σκέφτονται οι άλλοι για εμάς, όμως δεν χρειάζεται να συγκρινόμαστε με τους άλλους και δε χρειάζεται να τα παίρνουμε όλα τοις μετρητοίς. Ανεξάρτητα από το σκέφτονται ή κάνουν οι άλλοι, η αξία μας πηγάζει από μέσα μας. Ό,τι κι αν πιστεύουν για εμάς, ένα πράγμα είναι σίγουρο: δεν είμαστε και δεν θα είμαστε ποτέ τόσο καλοί ή τόσο κακοί όσο λένε οι άλλοι.

2. Δεν ξεχνούν:

Άλλο «συγχωρώ» κι άλλο, «ξεχνώ»: Συγχώρεση σημαίνει, να αφήνεις πίσω σου όσα έγιναν ώστε να πας παρακάτω κι όχι να δίδεις πάντα ευκαιρίες σ’ αυτούς που σφάλλουν. Οι συναισθηματικά ευφυείς δεν καθυστερούν χωρίς λόγο εξαιτίας των λαθών των άλλων, αλλά τα αφήνουν να περάσουν γρήγορα και είναι αποφασιστικοί στο να προστατεύουν τον εαυτό τους από μελλοντικές βλάβες.

3. Δεν θα «πεθάνουν στη μάχη»:

Είναι σημαντικό να επιζήσεις για να πολεμήσεις και την επόμενη μέρα.

Σε μια σύγκρουση, τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα μάς κάνουν μή αποφασιστικούς, μας βάζουν σε μια μάχη που μπορεί να μας αφήσει σοβαρά «τραυματισμένους». Μπορούμε να διαλέγουμε τις μάχες μας πιο προσεκτικά και να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας την κατάλληλη στιγμή.

4. Δεν θα βάλουν ως στόχο την τελειότητα:

Η τελειότητα, απλώς δεν υπάρχει! Τα ανθρώπινα όντα, από τη φύση τους πέφτουμε σε σφάλματα. Όταν η τελειότητα τίθεται ως ο μόνος στόχος, αντί να απολαμβάνουμε αυτό που όντως πετύχαμε, μας μένει τελικά μια διαρκής, επίμονη αίσθηση αποτυχίας και καταλήγουμε να λυπούμαστε για όσα δεν πετύχαμε και να σκεφτόμαστε το τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει αλλιώς. Άλλο, κάνω το καλύτερο, κι άλλο το «τέλειο».

5. Δεν «ζουν στο παρελθόν»:

Η προηγούμενη αποτυχία ροκανίζει την αυτοπεποίθηση και /άρα την πίστη ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο στο μέλλον.

Τις πιο πολλές φορές η αποτυχία ανασύρεται από τη μνήμη μαζί με το «ρίσκο» και την επιδίωξη κάτι «δύσκολου». Ο συναισθηματικά ευφυής όμως, γνωρίζει ότι η επιτυχία βρίσκεται στην ικανότητά του να ξεπερνά την αποτυχία κι αυτό δεν γίνεται αν «ζεις στο παρελθόν». Οτιδήποτε αξίζει θα μας κάνει να πάρουμε και μερικά ρίσκα και δε θα επιτρέψει στην αποτυχία να μας στερήσει την πίστη στην επιτυχία. Όταν ζεις στο παρελθόν, το παρελθόν γίνεται παρόν, εμποδίζοντάς σε να πας παρακάτω.

6. Δεν θα μείνουν «κολλημένοι» στα προβλήματα:

Το πού εστιάζουμε την προσοχή μας, καθορίζει τη συναισθηματική μας κατάσταση. Όταν «κολλάμε» στα προβλήματα, αποκτούμε και παρατείνουμε αρνητικά συναισθήματα και άγχος, επηρεάζοντας αρνητικά την απόδοσή μας, ενώ όταν επικεντρωνόμαστε σε πράξεις που θα βελτιώσουν τον εαυτό μας και τις συνθήκες γύρω μας, δημιουργούμε μια αίσθηση προσωπικής αποτελεσματικότητας που παράγει θετικά συναισθήματα και βελτιώνει την απόδοσή μας. Ας μη μένουμε κολλημένοι στα προβλήματα,  είναι πιο αποτελεσματικό να επικεντρωνόμαστε στις λύσεις.

7. Δεν θα κάνουν παρέα με «αρνητικούς ανθρώπους»:

Οι μεμψίμοιροι άνθρωποι σκέφτονται συνέχεια τα προβλήματά τους και αποτυγχάνουν στο να εστιάσουν σε λύσεις. Θέλουν να τους λυπούνται οι άλλοι για να νιώθουν καλύτερα για τους εαυτούς τους. Δεν μας κάνουν καλό!

Συχνά, πιεζόμαστε να ακούμε τους ανθρώπους που γκρινιάζουν μη θέλοντας να φανούμε σκληροί ή αγενείς, υπάρχουν όμως όρια ανάμεσα στο να τους ακούς με ευγένεια στο να αφήνεις να σε απορροφά η αρνητική τους ενέργεια. Μόνο βάζοντας όρια και παίρνοντας τις αποστάσεις μας όταν χρειάζεται, μπορούμε να αποφεύγουμε κάτι τέτοιο. (Σκεφτείτε το έτσι: αν ένα άτομο κάπνιζε, θα καθόσασταν δίπλα του όλο το απόγευμα εισπνέοντας τον καπνό του; Όχι: Θα παίρνατε αποστάσεις και το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και με τους «παραπονιάρηδες»). Ένας σπουδαίος τρόπος να θέτουμε όρια είναι να τους ρωτούμε πώς σκοπεύουν να διορθώσουν το πρόβλημα που τους απασχολεί. Ο μεμψίμοιρος τότε, ή θα σιωπήσει ή θα ακολουθήσει μια παραγωγική κατεύθυνση στη συζήτησή του μαζί μας, (ή θα στραφεί αλλού για να βρει πιο «γόνιμο έδαφος»).

8. Δεν θα «κρατήσουν κακία»:

Τα αρνητικά συναισθήματα που μας προκαλούνται όταν «κρατάμε κακία» σε κάποιον είναι στην πραγματικότητα αντιδράσεις άγχους. Και μόνες τους, οι αντίστοιχες σκέψεις βάζουν το σώμα μας σε διαδικασία «πάλης» ή «φυγής». Όταν επίκειται μια απειλή, αυτή η αντίδραση είναι φυσιολογική και απαραίτητη για την επιβίωσή μας, όταν όμως η απειλή αυτή απλώς προέρχεται από το παρελθόν, «αναπαράγοντάς» το, αυτό προκαλεί χάος στο σώμα μας και με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προκαλέσει καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία μας: (Ερευνητές -Πανεπιστημίο Emory- έχουν αποδείξει την συμβολή της διατήρησης του άγχους στην υψηλή αρτηριακή πίεση και στις καρδιακές ασθένειες). Το να «κρατάμε κακία» μεταφράζεται σε διατήρηση του άγχους. Το να μάθουμε να μην κρατάμε κακία όμως, όχι μόνο θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα, αλλά συμβάλλει και στην καλή μας υγεία.

9. Δεν θα πουν «ναι» σε κάτι, εκτός αν πραγματικά το θέλουν:

Έρευνα, (Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια), έδειξε ότι όσο πιο πολύ δυσκολεύεται κανείς να πεις «όχι», τόσο πιο πιθανό είναι να βιώσει άγχος, υπερκόπωση, ή και κατάθλιψη. Το να λέμε «όχι» είναι πράγματι μια μεγάλη πρόκληση για τους περισσότερους ανθρώπους. Μπορεί να είναι μια πολύ ισχυρή λέξη την οποία όμως, δε θα πρέπει να φοβόμαστε να χρησιμοποιούμε όταν πρέπει.  Ας αποφεύγουμε φράσεις όπως «δε νομίζω ότι μπορώ» ή «δεν είμαι σίγουρος». Το να λέμε «όχι» σε κάτι που θα μας δεσμεύσει, τιμά τις υπάρχουσες δεσμεύσεις μας και μας δίδει την ευκαιρία να τις επιδιώξουμε επιτυχώς.

* Dr. Travis Bradberry, (Αποσπάσματα. Πρωτότυπο κείμενο στην Αγγλική: huffingtonpost.com).

                          Τα κείμενα άλλων που -για τεκμηρίωση ή προβληματισμό-  φιλοξενούνται εδώ,                             απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους, όχι κατ' ανάγκην και του ιστολογίου.