Η παρακαμπτήριος των συναισθημάτων:*
Ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις συναισθηματικές αντιδράσεις σε 12 χιλιοστά του δευτερολέπτου, ενώ τις έλλογες στον διπλάσιο χρόνο. Ίσως γι’ αυτό τα συναισθήματα μάς φέρνουν, μερικές φορές, σε δύσκολη θέση...
"...Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα, έξω περιμένουν συγγενείς και φίλοι. Ο Γκούνι, πενητάχρονος Αμερικάνος, χαμογελούσε πανευτυχής καθώς έβγαινε από την ολοστόλιστη με λουλούδια εκκλησία κρατώντας στο μπράτσο του τη γυναίκα που μόλις παντρεύτηκε ύστερα από μακροχρόνια πολιορκία. Τότε μια δυνατή έκρηξη από την εξάτμιση ενός αυτοκινήτου ήλθε να χαλάσει την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Ο ήρωάς μας, ενώ δεν φορούσε στολή παραλλαγής αλλά ένα κομψό σμόκιν και ενώ δεν ήταν σε ένα αποπνικτικό δάσος της Ασίας αλλά στο ασφαλές προαύλιο της εκκλησίας, ένοιωσε να καταλαμβάνεται από ένα παράλογο τρόμο και πανικό, όπως πριν 35 χρόνια όταν προσπαθούσε να επιβιώσει από τις παγίδες των Βιετκόνγκ. Ακούγοντας την έκρηξη της εξάτμισης πήδηξε πανικόβλητος και σύρθηκε μέσα σ’ ένα θάμνο. Τότε μόνο συνειδητοποίησε πόσο ετεροχρονισμένος και ανεπίκαιρος ήταν ο πανικός του. Και όμως το συναίσθημα πανικού ήταν τόσο έντονο, ώστε τον έκανε να αντιδράσει ενστικτωδώς χωρίς να το σκεφτεί καθόλου..."
...Τα συναισθήματα είναι γνωστό ότι παρακάμπτουν τα κέντρα του εγκεφάλου που ελέγχουν την έλλογη και συνειδητή σκέψη. Τα έντονα συναισθήματα εισβάλουν, δίνοντας αποφασιστικότητα και ορμή στις σκέψεις μας, τις διεγείρουν και τις ισχυροποιούν. Σε ποιον δεν έτυχε να αναπηδήσει τρομαγμένος εξ αιτίας ενός ανόητου αστείου ή να κάνει μια υπερβολική σκηνή σε κάποιο οικείο πρόσωπο επειδή είμαστε “κακοδιάθετοι”; Γιατί κάτι τέτοιες στιγμές τα συναισθήματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο μας;
...Μελετώντας τη διαδρομή των πληροφοριών από το αυτί στην αμυγδαλή, (πυρήνας του μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου), ο Ζοζέφ ΛεΝτούξ, νευροεπιστήμονας στη Νέα Υόρκη, ανακάλυψε μια παρακαμπτήριο των συναισθημάτων. Αυτή κληρονομήθηκε κατ’ ευθείαν από τα πρώτα ζώα χωρίς νεοφλοιό, (έδρα της έλλογης σκέψης στα πιο εξελιγμένα ζώα), και είναι πολύ χρήσιμη για την επιβίωση....
"...Ο κρότος της έκρηξης που έφτασε στο αυτί του Γκούνι κατέληξε στον θάλαμο, από εκεί όμως ένα μέρος της πληροφορίας πέρασε κατευθείαν στην αμυγδαλή, ένα αρχαιότερο τμήμα του εγκεφάλου. Εκεί αυτός ο κρότος συνδέθηκε στενά με προγενέστερα βιώματα τρόμου από τις εκρήξεις και τις σφαγές που έζησε στο Βιετνάμ, σε τέτοιο βαθμό ώστε να πυροδοτήσει αμέσως μια αμυντική αντίδραση..."
...Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΛεΝτούξ, για να διανύσει αυτή τη παρακαμπτήριο οδό το μήνυμα, εξαιρετικά απλοποιημένο, (έκρηξη = όλμος = θάνατος), χρειάζεται 12 χιλιοστά του δευτερολέπτου και να προκαλέσει την αντίδραση φυγής. Αυτό όμως είναι το μισό του χρόνου που απαιτείται για να διανύσει την πλήρη διαδρομή: πέρασμα από το νεοφλοιό και να φτάσει στην έδρα των πληροφοριών, (του τύπου: “Δεν υπάρχουν Βιετκόνγκ ούτε όπλα”), για την ολοκλήρωση της οποίας απαιτούνται 24 χιλιοστά του δευτερολέπτου...
"...Όμως ο Γκούνι έχει ήδη χωθεί στους θάμνους..."
...Εκεί στην αμυγδαλή και στο ευρύτερο μεταιχμιακό σύστημα φαίνεται πως εντοπίζονται και πολλές απαντήσεις σε πολλές δύσκολες ερωτήσεις σχετικά τις σχέσεις...
...Υπάρχουν λόγοι που μας κάνουν να αποφασίζουμε, ήδη από τις πρώτες στιγμές μιας συνάντησης, αν ένα πρόσωπο μας αρέσει ή όχι, αν ένα βράδυ με συντροφιά θα πάει καλά ή όχι. Ή αν ένας υπάλληλος που θέλουμε να προσλάβουμε είναι κατάλληλος για αυτή τη θέση...
...Σε χρόνο χιλιοστών του δευτερολέπτου δεν ενεργοποιείται η λογική επεξεργασία του φλοιού, ούτε και η λογική επιχειρηματολογία της. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι συνήθως η παραπλανητικές εντυπώσεις της αμυγδαλής. Και αφού η αμυγδαλή συνδέει με ελεύθερους συνειρμούς τα στοιχεία του παρόντος με αυτά του παρελθόντος, ίσως η ενστικτώδης αντιπάθεια που νοιώθουμε για ένα πρόσωπο που μόλις γνωρίσαμε μπορεί να οφείλεται στο χρώμα των μαλλιών του, που ασυνείδητα μας θυμίζουν κάποιο δυσάρεστο άτομο της παιδικής μας ηλικίας και όχι σε κάποια λογικά επιχειρήματα ή υποψίες εναντίον του...
Τα κείμενα άλλων που -για τεκμηρίωση ή προβληματισμό- φιλοξενούνται εδώ, απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους, όχι κατ' ανάγκην και του ιστολογίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου