(Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την
Άλωση)...
«...Εστω και αν η πολιορκία της από τους
Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν
τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα
ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη...».
«...Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα...
...η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες
πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών... ...Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής...».
...Και σαν να μην έφθαναν αυτά,
«...υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και
ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ένωσης των Εκκλησιών. Οι
αντίθετοι στην Ένωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκους... Οι
υπέρμαχοι της Ένωσης διακήρυσσαν: “Όταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε
τον κόσμο. Όταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”.
Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το
1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά
το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας...»,
...Όσο για
την Κερκόπορτα...
«...Ανοιγμένη
ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ήταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο,
οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο
μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις
Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν
κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου